Turystyka Winiarska
Autor:
agulaTurystyka winiarska stała się ostatnio bardzo modnym zjawiskiem w Polsce i na świecie. Nazywana jest też enoturystyką (z greckiego oinos – wino). W ostatnich latach statystyki dotyczące turystyki winiarskie
Aż trudno w to uwierzyć, że wielu producentów wina na całym świecie widzi tu dla siebie dużą szansę rozwoju. Na taki buum czekały także małe gospodarstwa winiarskie. Dotychczasowe doświadczenia pokazują, że na enoturystyce najwięcej mogą skorzystać właśnie one. W wielu regionach zadaje się również pytanie, jaka jest szansa rozwoju turystyki winiarskiej?
Dla drobnych producentów wina taki dylemat przeradza się w sławną frazę „być albo nie być”.
Kolejne ciekawe pytanie brzmi: Czy także polskie winiarstwo jest skazane na mariaż z turystyką? Odpowiedź brzmi: Raczej na pewno tak. Dlatego radzi się wszystkim zainteresowanym winiarstwem, którzy zamierzają w przyszłości zarabiać na uprawie winnicy i produkcji wina, aby czym prędzej sięgnęli po podręczniki, poradniki i inne materiały szkoleniowe w dziedzinie winiarstwa i uprawy winorośli.
Co to jest turystyka winiarska?
Turystykę winiarską określa się najczęściej, jako podróże do regionów winiarskich. Takie wycieczki dają turyście możliwość zobaczenia przynajmniej jednego miejsca powiązanego z produkcją wina (gospodarstwo winiarskie, winnica, przetwórnia,) lub uczestnictwie w imprezie o profilu winiarskim (święta winiarskie, degustacje, różnego rodzaju prezentacje win, itp.) Niektórzy badacze tego zjawiska twierdzą, że nieodzownym warunkiem właściwej enoturystyki jest otwartość uczestników na zdobywanie wiedzy związanej z winem, jego produkcją i bardzo pożądaną kulturą winiarską. Często bywa tak, że badacze wykluczają z grona prawdziwych enoturystów osoby, dla których pobyt w gospodarstwie winiarskim, czy udział w degustacji nie wiąże się z rozwojem winiarskiej wiedzy i zainteresowań. Taki pogląd podzielają także sami winiarze i organizatorzy imprez winiarskich. Może wydawać się to za nie miłe odczucie, ale takim mało zainteresowanym turystom przypisuje się słabe rokowania związane z przyszłym rozwojem tej specjalistycznej dziedziny. Przyjmowanie takich gości nie przynosi Im również większych korzyści dlatego, że taki turysta potraktuje ową wizytę w piwnicy lub na festiwalu wina wyłącznie jako okazję do konsumpcji darmowych próbek lub zakupu tanich trunków, lecz nie są zainteresowani winem jako takim.
Kim są enoturyści?
Enoturysta to osoba, która mniej lub bardziej interesuje się winem i posiada na ten temat jakąś wiedzę np. z książek, kursów, czy nawet z przebytych podróży, a także częściej lub rzadziej zaopatruje sie i spożywa wino. Europa daje ogromne możliwości przyrodnicze do rozwoju turystyki winiarskiej. Odnotowano, że spośród wszystkich europejskich krajów największy odsetek uczestników tej imprezy stanowią kraje takie jak Niemcy, Austria, Wielka Brytania, kraje Skandynawskie i mieszkańcy Beneluksu.
Główne cechy enoturysty
1. Wiek - ponad 25 lat, najczęściej w przedziale od 35 do 45 lat (średnia ta obniża się z roku na rok, gdyż coraz więcej młodych ludzi zaczyna interesować się turystyką winiarską),
2. Są to najczęściej pary lub mężczyźni, choć kobiety zaczynają już doganiać liczbę mężczyzn.
3. Mają dochody wyższe od przeciętnych,
4. Posiadają wykształcenie wyższe,
5. Pracują na stanowisku wymagającym wysokich kwalifikacji, tj. wysokiej
klasy specjaliści, menedżerowie czy przedstawiciele wolnych zawodów.
6. Mają też wspólne upodobania związane z podróżowaniem, a więc:
a) preferują kilka krótszych wyjazdów , niż jedn dłuższy pobyt,
b) wolą niedługie pobyty, albo w czasie wyjazdu odwiedzają parę miejsc, rzadko kiedy zatrzymują się na dłużej w tym samym miejscu;
c) Nocują najchętniej w hotelach, pensjonatach i pokojach typu „bed & breakfast” o dobrym standardzie;
d) Ciekawi ich lokalna kuchnią, a także kultura regionu, w którym bytują np. stare zabytkami, sztuka, etc.);
e) Zamim wyjadą, starają się czegoś dowiedzieć o celu swojej podróży, korzystając z różnych źródeł informacji (internet, książki i przewodniki, opinie znajomych);
f) W momencie planowania podróży oraz rezerwacji biletów, noclegów i wizyt najczęściej wolą korzystajć z internetu.
g) swoje motywacje do podjęcia podróży deklarują:
- degustacją i chęcią poznania nowych win,
- poznania przeróżnych tradycji kulinarnych i winiarskich ( jak wino relacjonuje z lokalna kuchnią),
- i najważniejszy powód, to pragnienie unikalnej atmosfery miejsc i regionów, w którym powstaje wino.
Turystyka winiarska w Polsce
Kilka lat temu do Polski dotarła moda na „prawdziwą” turystykę winiarską. Szacuje się, że w zeszłym roku tą formę wypoczynku wybrało u nas 1–2 tys. osób, z czego około 200–300 osób wzięło udział w różnego rodzaju zorganizowanych wyjazdach enoturystycznych. Mogło to być czystym przypadkiem trafienia do takich gospodarstw winiarskich lub na różne winiarskie imprezy, podczas podróży wakacyjnych lub pobytów wypoczynkowych. Polska turystyka winiarska dopiero się rozwija i posiada małe zainteresowanie w porównaniu np. z Niemcami, czy krajami skandynawskimi, ale podobnie jak w przypadku konsumpcji wina obserwuje się tu wyraźne tendencje wzrostowe.
Polscy enoturyści najczęściej kierują sie na południe. Głównym obiektem weekendowych wyjazdów winiarskich są przede wszystkim Węgry, potem południowe Morawy, Słowacja i Austria. Dłuższe wyprawy enoturystyczne odbywają się głównie do krajów śródziemnomorskich, przy czym najpopularniejszym celem są Włochy. Nieliczne grupy polskich enoturystów przybyły również do Kalifornii, Chile, Urugwaju, Argentyny i Nowej Zelandii. Jeżeli chcemy podążać szlakami wina, musimy poszukać Organizatorów takich wyjazdów enoturystycznych. w Polsce jest ich niewiele.
Można również zobaczyć winiarnie u nas w Polsce… i któż by pomyślał, że tyle ich jest...:-)
- zaczerpnięto ze źródła Wojeciecha Bosaka
Niezapomniane podróże po krajach winiarskich organizuje WINE-SERVICE
Agula
www.turystyka-krajowa.blogspot.com
Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.
Najważniejsze zabytki Genewy to: ewangelicko-reformowana gotycka Katedra Saint Pierre, której budowa trwała od XII do XV wieku, fasada pochodzi z XVIII wieku. Turyści podziwiają także Audytorium Kalwina - niewielka kaplica z XV wieku, wzniesiona w stylu surowego gotyku, gdzie zbierali się przywódcy reformacji z Kalwinem na czele, Pomnik Reformacji z 1909 roku, a także Ratusz. Licznych podróżników przyciąga także arsenał, osiemnastowieczna dzielnica Carouge, również Mauzoleum księcia Brunszwiku Karola II, które jest wierną odbiciem mauzoleum z Werony.