e-Turystyka

czwartek, 7 lipca 2016

Ochrona flory i fauny w Tatrach

Autor: Adam Karnowski

Tatry to bardzo mały obszar, na którym ze względu na niespotykane na innych obszarach Polski warunki wykształciły się wyjątkowe zbiorowiska roślinne.

Zamieszkują je przystosowane do tego gatunki zwierząt, które raczej nie są spotykane w innych rejonach europy. Zwrócono na to uwagę już w początkowej fazie poznawania Tatr. Już w osiemnastym wieku brano pod uwagę zagrożenia, jakie wywołuję działalność ludzi. Myśliwi kolekcjonowali trofea, sprzedawcy zaś sprzedawali minerały i rośliny.

Geolodzy zauważali szybką degradacje środowiska, która powodowana była licznymi wypasami zwierząt, dużym wyrębem lasu czy też zakrojonym na bardzo dużą skale łowiectwem.

Naukowcy zaczęli zwracać uwagę na potrzeby ochraniania rzadkich gatunków zwierząt i roślin. Już w 1865 roku Maksymilian Nowicki-Siła oraz Eugeniusz Janota wystąpili o ochronę przed kłusownikami świstaków i kozic. Tych pierwszych w Tatrach jest bardzo mało i trzeba mieć naprawdę duże szczęście by takiego świstaka spotkać (najczęściej w Dolinie Pięciu Stawów Polskich). Kozice zaś można spotkać bardzo często, szczególnie, gdy udamy się w Tatry Zachodnie.

Kozica tatrzńnska

W 1868 roku Galicyjski Sejm Krajowy we Lwowie ustalił zakaz łapania i sprzedawania zwierząt o charakterystyce alpejskiej. Trzeba było jednak powołać strażników, którzy pilnowali przestrzegania nowych zasad oraz ich rozpowszechniania.

Takiego zapisy odczytywano nawet podczas nabożeństw. Pod koniec dziewiętnastego wieku zaczęto snuć plany o założeniu Parku Przyrody w Tatrach. Organizowano również środki pieniężne, na to przeznaczone. Zaczęto wykupywać ziemie z rąk prywatnych, a hrabia Władysław Zamoyski wprowadził na nich ochronne rygory.

W 1993 roku cały obszar otrzymał statut Rezerwatu Biosfery UNESCO.

Specyficzny klimat Podhala spowodował, że na tych terenach wykształciły się endemity, czyli gatunki zwierząt i roślin występujące wyłącznie na terenie Tatr i nigdzie poza nimi niespotykane w stanie naturalnym.

Obecnie nad florą i fauną czuwa Tatrzański Park Narodowy, który przyczynia się do poprawy życia tatrzańskich zwierząt.

Więcej tatrzańskich ciekawostek znajdą Państwo na portalu: http://natatry.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

środa, 6 lipca 2016

Od rybackiej osady do prężnego kurortu

Autor: Ustronie

Kto powiedział, że małe miejscowości muszą mieć nieciekawą i banalną historię? Nadmorski kurort Ustronie Morskie udowadnia, że wcale tak być nie musi.

Ustronie Morskie

Ustronie Morskie, to jedna z najpiękniejszych turystycznych miejscowości polskiego wybrzeża bałtyckiego. Historia Ustronia Morskiego sięga XIII wieku, kiedy to niejaki Henryk Woseg założył nadmorską osadę nazwaną od jego imienia Henkenhagen. Aż do końca XIX wieku wieś miała charakter rybacko-rolniczy.

Ta niemiecka osada wiosną 1807 roku miała także polski epizod. Podczas napoleońskiego oblężenia twierdzy Kołobrzeg, w pobliskim Lesie Kołobrzeskim, stacjonował I Pułk Piechoty Legii Poznańskiej pod dowództwem księcia Antoniego Pawła Sułkowskiego. Gdy żołnierze zaczęli chorować na malarię uznano, że to od bagiennej wody z lasu. Wtedy to pułkownik Sułkowski nakazał wykopać studnię w Henkenhagen i konnymi beczkowozami woził ją plażą do polskiego obozu. Studnia z wielkim żurawiem przetrwała sto lat, a zasypali ją na początku XX wieku (na wniosek miejscowych kobiet, które bały się o swoje dzieci) niemieccy włodarze gminy.

Rok 1899, to kamień milowy w historii Henkenhagen. Wówczas to otwarto linię kolejową Szczecin-Kołobrzeg-Koszalin, a miejscowość uzyskała połączenie z takimi niemieckimi metropoliami jak Berlin, Hamburg, Wrocław, Lipsk czy Drezno. W Henkenhagen masowo zaczęły powstawać hotele, pensjonaty i gościńce, budowane zazwyczaj przez zamożnych mieszczan. Powstał również elegancki Dom Zdrojowy. Również miejscowa ludność szybko dostrzegła nowe szanse ekonomiczne i zaczęła adaptować swoje pomieszczenia na pokoje gościnne. Początkowo panowały w nich spartańskie warunki. Rolę toalet pełniły tzw. wygódki, wodę grzano na piecach kaflowych, często pościel i naczynia trzeba było przywozić ze sobą. Nie zrażało to jednak coraz lepiej sytuowanych mieszkańców miast, którzy chętnie wypoczywali nad morzem bałtyckim. Pod koniec lat 20-tych XX wieku Henkenhagen znane już było w całych Niemczech, a tutejsze noclegi oferowane były w wielu katalogach ówczesnych biur podróży.

W przedwojennym Henkenhagen działała wytwórnia wody mineralnej z wody morskiej, niewielka fabryka kosmetyków (działająca jeszcze po wojnie), dwie łaźnie publiczne z podgrzewaną wodą z Bałtyku. Założono również park nadmorski z małą muszlą koncertową, na klifie wygospodarowaną ciągnącą się aż do Sianożęt promenadę spacerową (obecnie wybrukowaną), a w morzu zabito chroniące brzeg ostrogi. Splendoru miejscowości przynosiła także mieszcząca się tutaj Pomorska Szkoła Rolnicza.

Przez wiek XX zmieniały się również zwyczaje i moda plażowa. Do końca I Wojny Światowej mężczyźni i kobiety kąpali się osobno (w Henkenhagen o różnych godzinach), plaże usiane były drewnianymi przebieralniami, osłaniającymi od wiatru grajdołami i koszami. Dopiero rewolucja obyczajowa z lat 20-tych zezwoliła na wspólne kąpiele i odsłoniła znacznie większą część kobiecego ciała.

Turystyczny charakter Henkenhagen nieco zmieniła II Wojna Światowa. W tym okresie część hoteli i pensjonatów pełniła rolę lazaretów dla rannych żołnierzy, tworzono sierocińce i zielone szkoły dla dzieci i matek z bombardowanych przez aliantów miast niemieckich. Sama miejscowość nigdy jednak nie ucierpiała w wyniku działań wojennych, co szczególnie uderzyło polskich osiedleńców wysiadających na dworcu w kompletnie zrujnowanym Kołobrzegu. Byli tak zachwyceni urokiem, czystością i spokojem Henkenhagen, że nazwali swój nowy dom Ustroniem Nadmorskim (później nazwę skrócono).

Pod polską administracją Ustronie Morskie zostaje siedzibą Państwowego Zarządu Uzdrowisk, który działał w oparciu o poniemiecką bazę noclegową. Majątek Zarządu Uzdrowisk przejął w 1951 roku Fundusz Wczasów Pracowniczych. W latach 70-tych wybudowano w Ustroniu Morskim i pobliskich Sianożętach liczne ośrodki wczasowe należące do zakładów pracy z terenu całego kraju.

Obecnie Ustronie Morskie posiada jedną z największych baz noclegowych nad Bałtykiem i wciąż notuje dynamiczny rozwój branży turystycznej. Poza pensjonatami i kwaterami prywatnymi przybywa ekskluzywnych hoteli i apartamentowców.

Autor jest mieszkańcem i miłośnikiem swojej małej ojczyzny

Ustronie Morskie Noclegi

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Szlak ikon – najpiękniejsze polskie cerkwie

Autor: Arkadiusz Komski

Kulturowy szlak ikon powstawał jeszcze w czasach, kiedy podobne pomysły były w naszym kraju nowością. Dziś ciągle przyciąga polskich turystów, a dla zagranicznych jest wielkim magnesem. Pomaga im poznać architekturę, jakiej nie znają u siebie.

Jego początki sięgają 1997 roku. Wówczas był czymś nowym, niecodziennym i od razu przypadł do gustu turystom szukającym czegoś więcej niż słońce, plaża i morze, na które zresztą w naszym klimacie za bardzo liczyć nie możemy.

Szlaki kulturowe niesamowicie modne w całym świecie do nas „przywędrowały” z zachodniej Europy i zadomowiły się już na dobre. Oprowadzają turystów serwując możliwość zwiedzania, mądrego poznawania regionu, który odwiedzają. Są adresowane do tych, którzy pragną czegoś więcej niż tylko przejechanie się po okolicy, wyspanie do woli i spróbowanie posiłków, których nie muszą sami przygotowywać. A takich turystów jest coraz więcej. Dawno minęły już bowiem czasy Funduszu Wczasów Pracowniczych, podczas których największą atrakcją były wieczorki zapoznawcze. Obecnie kiedy turysta płaci z własnej kieszeni za każdy dzień wypoczynku, chce go spędzić jak najciekawiej i najwięcej wynieść zeń wrażeń. Taką możliwość dają właśnie szlaki kulturowe.

Na początku organizowany w dolinie Osławy od Zagórza po Komańczę i dolinie Sanu na północ od Sanoka następnie na terenie Bieszczadów, dzisiaj obejmuję już swoją pajęczyną całe województwo podkarpackie. Korzystając zeń można dotrzeć do wielu wyjątkowych obiektów, w tym cerkwi wpisanych na Listę Światowego dziedzictwa UNESCO, które stoją w dobrze nam znanych Bieszczadach. Jednymi z najbardziej godnych polecenia są z pewnością świątynie w Uluczu, Turzańsku, Komańczy, Rzepedzi, czy Smolniku nad Sanem. A to tylko niektóre z nich – w południowo-wschodnim zakątku kraju. Każda jest na wagę złota. Wystarczy uświadomić sobie, że najstarsze mają po 300 lat, co dla drewnianych obiektów jest niesamowicie długim okresem. Część z nich jest użytkowana przez wiernych grekokatolickich lub prawosławnych, co niewątpliwie jest dodatkowym magnesem. Wchodząc do takiej świątyni większość z odwiedzających przekracza progi zupełnie nieznanego im świata i odczuwa wyjątkowość miejsca. Zapewne to sprawia, że cieszą się sporą popularnością wśród turystów z Zachodu, gdzie (za wyjątkiem Skandynawii) budowano przecież w kamieniu, więc wszystko co drewniane budzi ogromny szacunek dla swojego wieku i mistrzostwa dawnych majstrów.

Szlak ikon można zwiedzać pieszo, rowerem, choć jeśli pragnęlibyśmy odwiedzić jak najwięcej miejsc, żeby posmakować ich różnorodności pewnie samochód będzie niezłym rozwiązaniem. Można również wziąć udział w wyciecze organizowanej przez profesjonalne biuro turystyki kulturowej nastawionej właśnie na zwiedzanie wschodnich świątyń. Warto na taką wyprawę zabrać aparat fotograficzny, żeby móc stworzyć własną galerię fotografii, którą potem będzie można pochwalić się przed znajomymi. A odwiedzane miejsca z pewnością użyczą nam nieco ze swej wyjątkowości, którą zamkniemy w klatkach zdjęć.

zapraszam do odwiedzenia galerii cerkwi bieszczadzkich i profesjonalnego biura turystyki kulturowej

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ibiza – miejsce dla każdego na wczasy

Ibiza – miejsce dla każdego na wczasy.

Autor: Tomasz C.

Ibiza to coraz częstszy cel turystycznych wyjazdów Polaków. Szczególnie w okresie wakacyjnym, ale nie tylko. Ze względu na fakt, iż Ibiza znajduje się w strefie bardzo przyjaznego dla nas Europejczyków klimatu, piękna pogoda panuje tam przez większość miesięcy w roku.

Powoduje to, że z roku na rok przybywa osób, które w poszukiwaniu słońca i dobrej zabawy, rezerwują miejsca noclegowe w hotelach na tej właśnie wyspie. Nic w tym dziwnego, gdyż jest to miejsce wyjątkowe – atrakcyjne, ciekawe. Jednym słowem takie, które jest w stanie zaspokoić potrzeby każdego przybysza.

Ibiza – wyspa tysiąca możliwości

Wyspa cechuje się przede wszystkim sporym zróżnicowaniem krajobrazu. To daje wiele możliwości nie tylko amatorom przyrody, ale również pasjonatom fotografii. Pasma zielonych pionowych wzgórz, doskonale korespondują z gajami oliwnymi, migdałowymi i figowymi oraz skalistym wybrzeżem, które przybierają bardzo zróżnicowane barwy.

Ibiza to również wyspa, na której nie brakuje „dziewiczych” obszarów. Takich jak rajskie plaże, dzikie i niedostępne fragmenty wybrzeża czy odcięte od świata malownicze zatoczki. Dzięki temu Ibiza jest w stanie spełnić oczekiwania amatorów „kameralnych” klimatów.

Zobacz, za co turyści kochają Ibizę.

Na wyspie nie brakuje też miejsc, w których o doskonałą zabawę nie trudno. są to przede wszystkim zróżnicowane pod kątem jakości świadczonych usług hotele w dużych ośrodkach turystycznych. Najwięcej znajduje się ich na wybrzeżu, które ciągnie się przez blisko 210km. Jest więc w czym wybierać. Poza tym na amatorów rozrywki, czeka również Sant Antoni de Portmany oraz Santa Eularia des Riu. Tutaj czekają na przybyszy głośne dyskoteki i nocne kluby – nierzadko z muzyką na żywo.

Ibiza to również wyspa, która nie zawiedzie miłośników historii. Na nich czekają między innymi Ses Salines – obszar na którym nieustannie od blisko 3000 lat, wydobywa się sól morską. Równie atrakcyjne może być dla nich charakterystyczna architektura. Składają się na nią piękne białe kościoły i rustykalne zabudowy. Poza tym zabytkowa część Ibizy – stolicy wyspy –także dostarcza pasjonatom zwiedzania wiele atrakcji, głównie Górne Miasto, które jest wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Na Ibizie nie będą się z pewnością nudzić osoby, które uwielbiają leniuchować i wygrzewać się na plaży. Tych tutaj nie brakuje. tym bardziej, że wybrzeże na którym są zlokalizowane ciągnie się przez prawie 210km. To dało możliwość stworzenia zarówno plaż prywatnych – płatnych oraz wchodzących w skład kompleksów hotelowych, jak i plaż publicznych – które są „własnością” samej wyspy i wstęp na nie jest bezpłatny (jedynie płaci się za wypożyczenie sprzętu do leżakowania).

Wyspa bogata jest również w obszary, które czekają na osoby preferujące aktywny tryb życia. Mowa tu między innymi o rowerzystach czy amatorach nurkowania, jak i pieszych wędrówek. Starannie przygotowanych tras do pokonania – nie brakuje.

Prawa do artykułu należą do serwisu ibizawakacje.com

Autor: creseo2

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ślady historii w Gdańsku

Autor: Marcin Kwiatkowski

Gdańsk jest miastem z bogatą historią, której odzwierciedleniem jest duża ilość zabytków zlokalizowanych na obszarach Głównego Miasta, Starego Miasta, Oliwy i przy Długim Pobrzeżu. Nie tylko plaże są atrakcją dla przybywających tu turystów, ale też architektura mieszcząca się w granicach najstarszej części miasta.

Gdańska przeszłość

Historia Gdańska sięga IX wieku, kiedy to nad rzeką Motławą został wzniesiony pierwszy gród, jako ośrodek rybacko-rzemieślniczy, który konsekwentnie rozwijano, czego efektem było uzyskanie w 1263 roku praw miejskich. Od XIV wieku Gdańsk traktowany był jako jeden z głównych portów przy Morzu Bałtyckim, a tym samym jako ważny ośrodek handlu. Kontakty handlowe z licznymi europejskimi państwami przyczyniały się do dynamicznego rozwoju miasta. Na kształtowanie się tego ośrodka miejskiego duży wpływ miały konflikty zbrojne z Zakonem Krzyżackim czy ze Szwecją, a w XX wieku II wojna światowa, w wyniku której zmieszczeniu uległa znaczna część architektury miejskiej. Po zakończeniu wojny udało się odbudować najważniejsze ośrodki miejskie zgodnie z historyczną architekturą. Dlatego współcześnie na obszarach Głównego Miasta, Starego Miasta, Oliwy i przy Długim Pobrzeżu można zwiedzać najwspanialsze zabytki Gdańska, którą są śladem jego bogatej historii.

Gdańskim szlakiem

Wędrówka po Gdańsku powinna rozpocząć się od Bramy Wyżynnej otwierającej dla turystów Drogę Królewską, przy której zlokalizowanych jest najwięcej zabytków. Kolejnym etapem wędrówki jest zwykle Długie Pobrzeże z równie interesującą architekturą. Zabudowa tej części miasta to przede wszystkim stare kamienice należące niegdyś do zamożnych obywateli miasta. Wśród nich wyróżniają się przede wszystkim Dom Uphagena i Ratusz Głównego Miasta. Pierwszy z zabytków jest wiernym odzwierciedleniem kamienicy mieszczańskiej końca XVIII wieku, w której dokładnie zachowano układ i wystrój wnętrz. Kamienica jest otwarta dla turystów, którzy mają okazję zobaczyć, w jakich warunkach żyła bogata rodzina kupiecka Uphagenów. Z kolei Ratusz nawiązuje do gotyckiego stylu, co wyróżnia go spośród otaczających go mieszczańskich kamienic. Budynek został dokładnie odrestaurowany, tak na zewnątrz, jak i w środku, gdzie zadbano o każdy, nawet najdrobniejszy szczegół wspaniałego wnętrza.

Dalej znajduje się ulica Długa z Długiem Targiem i słynną fontanną Neptuna, która z pewnością widnieje na zdjęciu każdego turysty. Na uwagę zasługuje też wspaniała Złota Kamienica z bogato zdobioną fasadą, dziełem rzeźbiarzy XVII wieku. Na końcu Długiego Targu znajduje się Zielona Brama, która prowadzi do Długiego Pobrzeża z najstarszym dźwigiem portowym, Żurawiem.

Gdańskie hotele i pensjonaty

Aby zobaczyć wszystkie gdańskie zabytki, trzeba poświęcić wiele czasu. Dlatego wiele hoteli i pensjonatów zlokalizowanych jest przy najważniejszych pod względem turystycznym obszarach. O miejscach wypoczynku można dowiedzieć się w Informacji Turystycznej, która znajduje się już przy Ratuszu, w miejscu, gdzie praktycznie rozpoczyna się wędrówka gdańskim szlakiem. Udzielane są tam informacje na temat hoteli i pensjonatów, restauracji i kawiarni, a także najważniejszych zabytków. Istnieje również możliwość skorzystania z usług przewodnika, który pokaże najpiękniejsze zakątki Gdańska, opowie najciekawsze historie i podpowie, gdzie warto się zatrzymać.

www.hiltongdansk.pl

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.