e-Turystyka

środa, 4 marca 2015

Poznaj Lille, dynamicznie rozwijający się ośrodek kulturalny

Autor: Arkadiusz Wolnik

Lille, to mało rozpowszechnione, aczkolwiek bardzo atrakcyjne turystycznie miasto.

Lille, dawniej podupadłe przemysłowe miasto, jest dziś głównym ośrodkiem wielkiej i dynamicznie rozwijającej się aglomeracji miejskiej, liczącej około 1,1 mln mieszkańców. Położone tuż przy granicy z Belgią, zawdzięcza bardzo dużo linii superszybkich pociągów TGV. Dzięki połączeniu z Paryżem, Brukselą i Londynem udało mu się wyrwać z gospodarczego marazmu, w które wpadło po 1945 r. To wtedy miasto dotknął kryzys gospodarczy związany z upadkiem kopalń węgla i hut z którym Lille słynęło. Zastój udało się przezwyciężyć, stawiając na rozwój nowoczesnych technologii (obecnie miasto jest jednym z ważniejszych we Francji ośrodków zaawansowanych technologii) oraz turystykę. Turystów przyciąga przede wszystkim stara część miasta z monumentalną architekturą barokową oraz znakomitymi muzeami, przede wszystkim wspaniałą kolekcją Muzeum Sztuk Pięknych. Trudno też nie docenić pracy jaką włożono w odremontowanie niegdyś zaniedbanego i ponurego (pozostałość przemysłowej ery miasta) centrum. Dzisiaj tętni ono życiem przez całą dobę, kusi dziesiątkami restauracji, knajpek i sklepów.
Lille wkroczyło w XXI wiek jako dynamicznie rozwijający się ośrodek kulturalny. W 2004 r. miastu przyznano nawet miano Europejskiej Stolicy Kulturalnej.

Co zwiedzać

Stara Giełda i Nowa Giełda

Powstała w stylu renesansu flamandzkiego z połączenia 24 budynków w 1653 r. Stara Giełda oszałamia widza efektowną fasadą frontową, na której ceglany mur nałożono jasne kamienne zdobienia. Wieńczy ją wysoki dach i ażurowa wieża, a wewnętrzny dziedziniec czworobocznego budynku otaczają piękne arkady. Nieco dalej widać wysoką wieżę z zegarem – to główną część Nowej Giełdy, mieszczącej dziś Izbę Handlową. Wzniesiony w XIX w. w stylu nawiązującym do flamandzkiego renesansu budynek to jedna z wielu wizytówek miasta.

Stare Lille i Katedra Marii Panny

Wąskie uliczki na północ od pl. du Generale de Gaulle to dzielnica zwana Vieux Lille (Stare Lille). Warto zapuścić się w labirynt pięknie odnowionych kamienic z XVII i XVIII w. W sercu dzielnicy wznosi się katedra Marii Panny. Do nieukończonej neogotyckiej świątyni dobudowano niedawno fasadę – ciekawe dzieło nowoczesnej architektury, nawiązujące do gotyku.

Dom generała de Gaulle

Nieopodal katedry Marii Panny, idąc w stronę nowszej części miasta na północ, stoi odnowiony dom, w którym w 1890 r. urodził się Charles de Gaulle, przywódca francuskiego ruchu oporu w czasie II wojny światowej i prezydent Francji w latach 1958–1969. Jedna z najważniejszych postaci nowożytnej Francji.

Muzeum Sztuk Pięknych

Palais des Beaux-Arts czyli Muzeum Sztuk Pięknych zajmuje monumentalny eklektyczny gmach przy pl. de la Republique, wzniesiony w końcu XIX w. Zbiory w nim zgromadzone stawiają muzeum w czołówce tego typu placówek we Francji.

Ratusz i łuk triumfalny

Hôtel de Ville czyli budynek ratusza z lat 1924–1927 widać niemal z każdego miejsca w mieście – to za sprawą wysokiej na ponad sto metrów wieży jaką jest zwieńczony. Na placu przed ratuszem można podziwiać najokazalszą bramę dawnych obwarowań, Porte de Paris. Budowla powstała w końcu XVII w. i jest zarazem łukiem triumfalnym wzniesionym na cześć Ludwika XIV, który zdobył Lille w 1667 r. - stąd szczyt wieńczy ogromny posąg bogini zwycięstwa.

Muzeum Historii Naturalnej i Geologii

Muzeum gromadzi swoje zbiory od 1822 r. Wizytówką placówki są dwa ogromne szkielety wielorybów oraz ogromna kolekcja wypchanych zwierząt obejmujące tysiące gatunków (w tym około 5 tys. ptaków) z całego świata. Ważnym punktem muzeum jest dział geologiczny z bogatym zbiorem skamieniałości, odnajdywanych w miejscowych kopalniach węgla kamiennego.

Cytadela

Założona na planie pięcioboku gwieździsta cytadela (citadelle) to największa i najlepiej zachowana budowla tego typu we Francji – zajmuje rozległe tereny na zachód od centrum. Wokół założenia rozciągają się tereny zielone – park, ogród zoologiczny oraz obiekty sportowe.

Tanie loty do Lille Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Znudził Ci się Paryż? Jedź do Lyon'u

Autor: Arkadiusz Wolnik

Opis miasta Lyon, jego historii, najważniejszych zabytków i kultury.

Lyon jawi się turystom jako miasto o niewiarygodnej dynamice. Wielojęzyczny tłum zapełnia liczne bary i odważne inwestycje urbanistyczne zmieniają jego oblicze, zazwyczaj ze szczęśliwym skutkiem. Lyon to także ważny ośrodek akademicki i kulturalny. Spodoba się również miłośnikom zabytków: niemal całe centrum znalazło się pod ścisłą ochroną i figuruje na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO, jako perełka architektury minionych epok.

Pierwsze ślady osadnictwa na terenie dziś zajmowanym przez Lyon pochodzą z IV w. p.n.e. ale swą świetność zawdzięcza rzymianom. Wznosili oni tu najświetniejsze budowle, jak pałac, teatr, koszary, świątynię Jupitera, odeon i cyrk. Miasto stało się jednym z większych miast cesarstwa i stolicą prowincji, co potwierdza imponujący system akweduktów sprowadzający wodę z odległości 75 km (z Monts d’Or, Lyonnais, Brévenne i Gier). Odwiedzali je kolejni cesarze, wznosząc kolejne budowle i organizując igrzyska. Jednakże wkrótce miasto miało podzielić smutny los rozsypującego się imperium. Przez wieki pozostało omijaną i prowincjonalną miejscowością.

Dopiero Napoleon pomógł dźwignąć się miastu z kryzysu, składając gigantyczne zamówienia lyońskim warsztatom tkackim na dekorację m.in. Wersalu oraz zakładając filie Banku Narodowego. W XIX wieku Lyon stał się centrum uniwersyteckim i prawdziwą kolebką wynalazców. Tu wyprodukowano pierwszą maszynę do szycia, wynaleziono kwas siarkowy wraz z wieloma jego zastosowaniami. Tu narodziło się kino, tutaj też Amper dokonał wielu odkryć fizycznych – przede wszystkim w dziedzinie elektromagnetyzmu.

Co zwiedzać

Wzgórze Fourviere

Na tym wzgórzu powstał Lyon – to ono, od I w. p.n.e. pod nazwą Forum Vertus stanowiło główną część kolonii rzymskiej Lugdunum. Dziś na samym szczycie, w miejscu zburzonego w 840 r. rzymskiego forum, stoi bazylika Marii Panny z Fourviere, zbudowana w latach 1872–1896 jako wyraz wdzięczności mieszkańców za oszczędzenie mu okropieństw wojny z Prusami. W dawnych zabudowaniach klasztoru jezuitów mieści się natomiast Muzeum Fourviere, które udostępnia kolekcję przedmiotów liturgicznych, wota i dokumentację dotyczącą budowy bazyliki. Obowiązkowo też trzeba zajrzeć do parku archeologicznego Fourviere, który powstawał przez niemal 45 lat, dzięki prowadzonym w tym miejscu pracom archeologicznym. Obejmuje on kilka hektarów wykopalisk odsłaniających ruiny teatru i odeonu, term, końcowe arkady akweduktu i jeden budynek, którego identyfikacja przysparza jeszcze naukowcom trudności. Tuż obok warto odwiedzić niewielki teatr, najstarszy z zachowanych we Francji, zawierający rekonstrukcje marmurowej posadzki i świetnie zachowaną maszynerię służącą do opuszczania kurtyny. Na wzgórzu mieści się także muzeum Cywilizacji Galo-Rzymskiej, szczycące się jedną z najpiękniejszych we Francji kolekcji pamiątek przełomu czasów rzymskich i chrześcijaństwa.

Stary Lyon

Stary Lyon najlepiej odkrywać podczas niespiesznej przechadzki wąskimi uliczkami, przy których zachowało się kilkaset zabytkowych kamieniczek. Najstarsze z nich są w stylu późnogotyckim, najpiękniejsze w stylu włoskiego renesansu, późniejsze zdradzające wyraźny wpływ zbliżającego się klasycyzmu. Zwiedzanie traboules, tajemnych przejść, korytarzy i schodów łączących ulice i budynki Starego Lyonu, prowadzących na piękne dziedzińce, które powstały z braku miejsca na ulice z prawdziwego zdarzenia to ponoć najlepszą przygoda dla turysty.
Najstarszym i najważniejszym zabytkiem Starego Lyonu jest katedra św. Jana Chrzciciela. Stanowi świadectwo ewolucji architektury sakralnej oraz religijnych dziejów miasta – powstawała bowiem przez ponad 400 lat. Fasada zwraca uwagę misternymi płaskorzeźbami w lukach trzech portali przedstawiającymi 300 scen biblijnych, historycznych i alegorycznych. Ciekawostką jest mieszczący się we wnętrzu, pięknie zdobiony XIV-wieczny zegar astronomiczny. Pokazuje on dokładną godzinę, mimo założenia, według stanu ówczesnej wiedzy, że to Słońce krąży wokół Ziemi.

Dzielnica Presqu’île

Dzielnica rozciągająca się między Rodanem a Saoną była zamieszkana już przez zamożnych Rzymian jako wyspa Canabae. W średniowieczu natomiast skupiała życie klasztorne, a w XVI w. handel i rzemiosło. Każdy z tych okresów wywarł niezatarte, ale piękne piętno na jej dzisiejszym wizerunku. Zwiedzanie Presqu’île warto zacząć od place Terreaux, przepięknie oświetlonego wieczorem, w dzień niezwykle chętnie odwiedzanego przez turystów. Trzeba pamiętać, że to na tym dziś tak pięknym placu, stała szubienica służąca najpierw kardynałowi Richelieu, a później zwolennikom rewolucji za argument polityczny. Na szczęście dziś na jego środku wznosi się dumnie się fontanna projektu Bartholdiego (autora m.in. Statuy Wolności i lwa z Belfort) przedstawiająca cztery rozpędzone rumaki symbolizujące cztery rzeki podążające ku Morzu Śródziemnemu.

Na południowej ścianie placu mieści się pałac św. Piotra, niegdyś opactwo Benedyktynów, a dziś piękne i bogate Muzeum Sztuk Pięknych zwane Małym Luwrem. Nieco dalej rozciąga się niewielki place Antonin Poncet, zwany też place de la Comedie, ponieważ tu właśnie znajdował się główny miejski teatr. Dziś ten XIX-wieczny budynek, odrestaurowany i odważnie przebudowany przez Jeana Nouvel, zajmuje lyońska Opera Narodowa.

Tanie loty do Lyonu Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Rakiety śnieżne

Autor: Szymon Pawlik

Krótki artykuł o Wyspie Wielkanocnej, opisujący jej historie i atrakcje turystyczne

Już niedługo wszyscy odpoczniemy od pracy i będziemy mogli nacieszyć się nadchodzącą wiosną. Wielu z nas wyjedzie na święta wielkanocne do swoich rodzin lub też skorzysta z kilku dni urlopu tak aby rozpocząć sezon wiosennych wycieczek.

W niedzielę palmową 1722 roku holenderski żeglarz Jakub van Roggeveen odkrył miejsce, które chcemy Wam dzisiaj zaprezentować. Wprawdzie trudno będzie powtórzyć jego dokonanie ale kto wie, może dla kogoś z Was nadchodzące święta będą również okazją do odkrycia nowych, nieznanych miejsc.

Jest jednym z najodleglejszych zamieszkanych miejsc na Ziemi. Jej powierzchnia to zaledwie 163�km kw. Położona około 3600 kilometrów od wybrzeży Ameryki Południowej do najbliższego zamieszkanego lądu dzieli ją ponad 2000�km. Wyspa Wielkanocna, zwana też Rapa Nui to jedno z tych miejsc na Ziemi, które nadal kryje w sobie wiele tajemnic.

Moai – posągi przodków

Czymś co przyciąga naukowców i turystów na wyspę to ponad 230 kamiennych posągów (moai) które ustawione są na platformach (ahu). W czasach odkrycia wyspy większość z tych figur zwrócona była twarzą w stronę lądu. Część z nich miała potężne kamienne czapy, które prawdopodobnie symbolizują posągi zmarłych wodzów.

Kiedy 52 lata później na wyspę dotarł znany odkrywca i żeglarz James Cook, duża część posągów była już powalona na ziemię. Część naukowców przypuszcza, że był to efekt konfliktu i buntu tzw. krótkouchych przeciwko dominującym na wyspie długouchym, którzy zostali co do jednego wymordowani u podnóża wulkanu Paukatiki. W jaki sposób mieszkańcy Rapa Nui przesuwali ważące niekiedy aż 80 ton i mające 10 metrów wysokości posągi, nie wiadomo.

Wyspa

Oczywiście same posągi nie są jedyną atrakcją wyspy. Możemy wynająć samochód terenowy (na wyspie nie ma autobusów ani dobrze rozwiniętej komunikacji) i zwiedzać malownicze , już nie aktywne wulkany. Jedne z takich kraterów wulkanicznych Rano Kau jest porośnięty trawą i kwiatami a strome zbocza opadają do jeziora, po którego powierzchni pływają lilie wodne i kępy dzikich traw, wyglądające z góry niczym rozrzucone na oceanie kontynenty. Jedna ze ścian wulkanu schodzi prosto do oceanu, którego woda ma fioletową barwę za sprawą tamtejszej rafy koralowej.

A po trudach wycieczki możemy zrelaksować się na piaszczystej plaży, jest tu ich niewiele ale i tak zachwycają swym pięknem i dzikością.

Ciekawostka

Dla tych którzy już teraz chcą poczuć klimat Wyspy Wielkanocnej polecamy film „Rapa Nui” (1994 r.) - zrealizowany z dużym rozmachem film fabularny ukazujący życie mieszkańców wyspy za czasów konfliktu między plemionami.

www.tripy.pl - znajdź znajomych na wyjazd. Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Pomysł na wycieczkę - Jezioro Bohinj - Słowenia

Autor: Szymon Pawlik

Opis atrakcyjnego jeziora Bohinj na Słowenii. Ciekawa wycieczka i propozycja wyjazdu.Atrakcje turystyczne regionu

„Chciałbym aby ta wiosna wreszcie przyszła” - usłyszałem dzisiaj rano stojąc w kolejce. I jest to chyba życzenie większości z nas. Zima była naprawdę piękna ale już dość! Czas na wiosnę!

Nie ma nic lepszego niż ocieplenie, dłuższy dzień, promienie słońca oraz zapach kwitnących kwiatów wypełniający płuca. Dlatego przez następnych kilka dni będziemy prezentować Wam miejsca w Europie które najlepiej odwiedzać właśnie w okresie wiosennym Zarezerwujcie sobie chwile wolnego i wyruszcie na wycieczkę do świata kolorów i cudownych zapachów . Dzisiaj zapraszamy do Słowenii nad Jezioro Bohinj

Jezioro Bohinj , Słowenia

Najbardziej słynnym miejscem na Słowenii jest Jezioro Bled, ze swoim zamkiem oraz położoną na wodzie kaplicą gdzie można uderzyć w dzwon i prosić Panią Jeziora o spełnienie życzenia. Bled jest bardzo atrakcyjnym miejscem lecz niestety bywa tam bardzo tłoczno, są okresy że przyjeżdża tam 5000 osób dziennie.

Natomiast prawdziwą perełką, w szczególności wiosną jest położone pomiędzy szczytami Alp Julijskich jezioro Bohinj. To największe jezioro polodowcowe w Słowenii. Nie ma tu tak wielu turystów a piękne ośnieżone górskie szczyty są na wyciągniecie ręki. W Maju łąki są pokryte taką ilością kwiatów że miejscowi ozdabiają nimi swoje domy oraz….dodają je do potraw.

W dniach 23.05-6.06 ma tu miejsce Międzynarodowy Festiwal Dzikich Kwiatów na którym prezentowane są dawne techniki zbierania i pielęgnacji roślin oraz warsztaty kulinarne podczas których można poznać przepisy na dania w których wykorzystywane są kwiaty rosnące na górskich zboczach.

Festiwal to tylko jedna z wielu atrakcji tego regionu, polecam wypożyczenie łodzi i rejs po jeziorze. Nasza wycieczka nie zostanie zakłócona żadnym odgłosem silnika gdyż całe jezioro objęte jest zakazem używania łodzi motorowych. Leśna ścieżka biegnąca wokół brzegu doprowadzi nas do kolejki która wywiezie nas na szczyt Vogel skąd roztacza się zapierający dech w piersiach widok na pobliskie góry. W pobliżu znajduje się również wodospad Savica, który w czasie wiosennych roztopów jest tak duży że aby zobaczyć go z bliska niezbędna jest wodoodporna kurtka. Słowenia czeka na Was!

www.tripy.pl - znajdź znajomych na wyjazd Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Mostar - odrodzenie po wojnie

Autor: Marek Bemben

Który z europejskich krajów ma poziom bezrobocia... 50 procent?

Mostar - "miasto z kamienia i na kamieniu" jak mówią miejscowi, liczące ponad 120 tysięcy mieszkańców, jest największym centrum politycznym, gospodarczym i kulturalnym południowo - zachodniej części Bośni i Hercegowiny. Niewiele jest miejsc na świecie gdzie obok siebie spotkamy meczety, cerkwie i kościoły katolickie. Mostar zachwyca, choć jeszcze niedawno trwały tu jedne z najcieższych walk podczas wojny w byłej Jugosławii. Przez miasto przejeżdża dużo Polaków. Kierunek - Chorwacja wczasy.

Dziury po kulach

Po wjeździe do miasta zderzamy się z typowo południowym tumultem - spory ruch samochodowy, mnóstwo pieszych przebiegających przez ulicę w najdziwniejszych miejscach, ogólny chaos komunikacyjny. Pośród dźwięku klaksonów (trąbienie wydaje się być swoistą rozrywką dla miejscowych kierowców) dobiega nas nawoływanie muezzinów z licznych meczetów. Niespotykany gdzie indziej widok muzułmańskiej świątyni sąsiadującej z cerkwią prawosławną i kościołem katolickim sprawia wrażenie harmonii i ogólnej tolerancji. Tak jednak nie jest. To tutaj od 1992 roku niemal bez przerwy przez prawie trzy lata trwały cieżkie walki (zniszczono około 5 tysięcy budynków). Ich ofiarami była głównie ludność cywilna - zabito ponad 2 tysiące mieszkańców, a 25 tysięcy ludzi uciekło ze swych domów, wiekszość do tej pory nie powróciła. Idąc deptakiem napotykamy małe muzułmańskie cmentarze, a daty śmierci na nagrobkach mówią wszystko - 1992 r. , 1993 r. . To polegli z rąk chorwackich bądź serbskich podczas krwawej wojny bałkańskiej.
Pomimo, że od zakończenia konfliktu minęło osiem lat, ślady wojny są nadal widoczne. Duże wrażenie robi na nas dom, który z daleka wydaje się być fantazyjnie otynkowany. Z bliska jednak widzimy, iż co kilka centymetrów w ścianie jest spora wyrwa po kuli. Połowa domu ocalała, wstawiono nowe okna, mieszkają tam ludzie. Druga połowa, z napisem "mini market" straszy potężną wyrwą.
Niemal na każdym kroku spotykamy ekipy remontowe, które podnoszą z gruzów kolejne budowle. Mostar z dnia na dzień zmienia swe oblicze - praca wre. Nieprzypadkowo jedyny w tym dużym mieście hipermarket zamiast produktów spożywczych sprzedaje materiały budowlane. Nie sposób przejść ulicą nie napotykając żołnierza. To stacjonujące w Bośni siły rozjemcze SFOR. Przed wjazdem do miasta mijają nas jadące sąsiednim pasem transportery wojskowe. Nisko nad domami przelatuje helikopter. Tu można odczuć, że wojna zakończyła się zupełnie niedawno.

Sobieski na Bałkanach

Mostar ma długą i burzliwą historię. W XV wieku został zdobyty przez Turków. To właśnie dlatego dominującą religią stał się muzułmanizm. Mieszkańcy (Słowianie) przejęli wiarę od swych najeźdźców. W czasach osmańskich Mostar dynamicznie się rozwijał. Zawdzięcza to między innymi położeniu na szlaku handlowym z Dubrownika. Postępu nie hamują nawet epidemie dżumy i trzęsienie ziemi w XVI wieku. Mieszkańcy słynęli w całej niemal Europie z wyrobów rzemieślniczych, głównie ze skór i złota. Bogactwo miasta przejawiało się w powstających jak grzyby po deszczu orientalnych domach i meczetach. Powstawały medresy, czyli muzułmańskie szkoły religijne. W XVII wieku Mostar miał ponad 300 sklepów!
Panowaniu osmańskiemu w 1683 roku kres położył... król Jan Sobieski, który za pomocą połączonych armii polskiej i austriackiej rozbił wojska tureckie. Silne związki muzułmańskich mieszkańców z Turcją przetrwały jednak aż do początku XX wieku, kiedy to Hercegowina stała sie oficjalnie podległa Austro - Węgrom. Po I wojnie światowej miasto weszło w skład Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, a później Jugosławii. Od 1992 roku należy do niepodległej Bośni i Hercegowiny.
Mostar, leżący na styku kultur Wschodu i Zachodu, ma do zaoferowania turystom wiele atrakcji. Jednakże najbardziej znany zabytek miasta - stary kamienny most z 1566 roku - został zbombardowany podczas wojny w 1993 roku.
Do innych ciekawych miejsc można zaliczyć meczet Asker z początku XVI wieku, co ciekawe budowla nie posiadała nigdy minaretu. Wśród innych meczetów uwagę przyciąga Tabacica (z XV wieku, z wysokim na 20 metrów minaretem), Koski Mehmed-Paszy (minaret oddalony jest zaledwie 5 metrów od rzeki!), Karadoz- Bega (obok medresy). O odnowionej w 1981 roku wieży zegarowej mówi się, że według źródeł, dzwony słychać było w odległości trzech godzin marszu od Mostaru. Dzielnicę Stara Carsija, określa się z kolei mianem prawdziwej kwintensencji Orientu - tradycyjne warsztaty rzemieślnicze, restauracyjki oferujące lokalne potrawy, meczety i tureckie fortyfikacje. Przy ulicy Bisevica znajduje się dom o tej samej nazwie. Umieszczono tam ekspozycję sprzętów z okresu panowania tureckiego. Można też odwiedzić klasztor franciszkanów, starą synagogę, łaźnię turecką - hammam, czy muzeum Hercegowiny.
Warto również wybrać się na Tepa-pijaca, czyli główny bazar starego Mostaru, gdzie godne polecenia są domowe wyroby sprzedawane przez mieszkańców - głównie wina i sery.

Co drugi bez pracy

Mostar zachwyca i zadziwia. Nadal posiada silne związki z Turcją i światem muzułmańskim. W mieście, jako jedyne placówki dyplomatyczne, rozlokowały się konsulaty państw Turcja i Egipt. Stary most odbudowują zaś robotnicy z Ankary.
W Mostarze nie widać ubóstwa, choć poziom bezrobocia w Bośni i Hercegowinie w wielu miejscach oscyluje na poziomie... ponad 50 procent. Głównym pracodawcą jest w Mostarze huta aluminium. Mieszkańcy mają ambicje żyć też z turystyki. Na razie jednak Bośnia nie cieszy się powodzeniem. Wciąż jeszcze kraj ten kojarzy się z wojną. Jednak jest tu względnie bezpiecznie. Bez problemu można poruszać się nocami po mieście. Pozostawienie samochodu na ulicy także nie powinno budzić wątpliwości - wiele aut, z uwagi na tropikalne wręcz upały, stoi z otwartymi szybami. Należy jednak uważać i nie schodzić na pobocza dróg w interiorze, unikać lasów, zarośli. Wciąż mogą tam być miny. Świadczą o tym patrole saperów, które spotykamy wzdłuż głównych dróg tego kraju.
Bośnia powoli dźwiga się z gruzów, mieszkańcy uśmiechają się na ulicy, choć prawie każdy z nich stracił podczas wojny krewnego, sąsiada, współpracownika... Starają się żyć normalnie.

Autor Marek Bemben, wytrawny podróżnik i turysta, poleca Turcja last minute

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.